Raleighvallen

Vrijdag 18 april vertrokken we voor 4 dagen naar de Raleighvallen. Om 8 uur werden we met de hele groep (we waren met 15 van ons guesthouse) verwacht aan het vat. Daar stonden bussen op ons te wachten om ons naar de Voltzberg te brengen. Om kwart over 8 waren we weg. Na een uurtje rijden was onze eerste stop. Onze ontbijtbroodjes lagen daar klaar. Iedereen hield een korte plaspauze en we konden verder rijden. Tot daar liep de laatste asfaltbaan. Vanaf dan begon de hobbelende bauxiet baan.

Na 4 uur rijden kwamen we eindelijk aan in Witagron, een marrondorp waar de boten klaarstonden. Iedereen kreeg een doosje met een Roti in als middagmaal. Nadien was het even wachten voor we konden vertrekken met de boot naar onze slaapplaats. We hielpen allemaal mee met het inladen van de bagageboten.

We smeerden ons goed in voor de zon en konden na een uur wachten ook vertrekken. Onze groep vertrok als laatste… Er wachtte ons een boottocht van 4 uur. We zaten er nog geen uurtje op en het begon te gieten! Iedereen was goed ingesmeerd in de boot gekropen zonder een regenjas of iets anders. In een mum van tijd waren we allemaal klets nat. Het was absoluut geen leuke boottocht. Het begon al donker te worden en we waren er nog steeds niet. Rond 7 uur kwamen we dan uiteindelijk aan op het Fungu-eiland. Onze boot kwam als laatste aan waardoor wij nog amper plaats hadden om onze hangmat omhoog te hangen. De trip was een Paasactie en we hadden al snel door dat het overboekt was. We duwden andere hangmatten opzij zodat we allemaal toch nog een plaatsje vonden. Na het installeren van onze hangmatten kregen we saoté soep waarna we allemaal in onze hangmat kropen na een lange, vermoeiende en koude boottocht.

Om half 9 werden we verwacht aan het ontbijtbuffet. Rond 10 uur vertrokken we voor een boswandeling naar de Moedervallen. Na een uurtje wandelen kwamen we er aan. Het was zeer mooi om te zien. Helaas stond het water te hoog door de regen van de voorbije dagen en konden we niet zwemmen. Maar zo konden we extra genieten van het uitzicht.

Foto’s met de moedervallen op de achtergrond mochten dus zeker niet ontbreken:

Na het bekijken van de moedervallen keerden we terug naar onze slaapplaats. Het was een zeer warme dag dus trokken we ons zwemgerief aan na het middageten en zochten we verfrissing in het water. Er waren kleine stroomversnellingen waar we mochten zwemmen, een zeer leuk gevoel!

Na het zwemmen kregen we het nieuws dat er een nieuwe groep aankwam waardoor wij onze hangmatten moesten verhangen naar beneden. De organisatie knutselde iets in elkaar zodat we ons beneden konden hangen. ’s Avonds begon het opnieuw te regenen waardoor de buitenste hangmatten nat werden en opnieuw naar boven moesten verhuizen. We lagen dicht tegen elkaar maar daardoor hadden we het wel allemaal goed warm J.

In de namiddag kregen we ook bezoek van enkele schattige aapjes!

Zondag was het dan eindelijk zo ver, de grote wandeling naar de top van de Voltzberg. Het was ongeveer 2u30 wandelen naar de voet van de Voltzberg en 1 uur wandelen naar de top. Onze groep (de groep van de Belgen) bleek een zeer sterke groep te zijn en samen hebben we het groepsrecord verbroken. We slaagden erin om de voet van de berg te bereiken na 1u30. De top van de berg bereikten we na 30 minuten. We waren dus allemaal zeer fier op elkaar! Helaas begon het tijdens de wandeling naar de top te regenen waardoor het zeer glad en gevaarlijk was. 

Wanneer we boven kwamen was alles dus bewolkt en zagen we niets van het uitzicht. We besloten daar even te wachten en werden uiteindelijk nog beloond met een magnifiek uitzicht. Het was zweten om er te geraken, maar het was meer dan de moeite waard!! We bleven een half uurtje genieten van het uitzicht en begonnen dan aan de afdaling. Doordat het geregend had was het echt gevaarlijk. Door onze hechte groep zorgden we voor elkaar en zo geraakte iedereen veilig terug beneden. Het was echt een zeer leuke wandeling en zeer goed voor de groepssfeer.

Gelukkig was Anneke mee om de bleinen van iedereen te verzorgen bij onze terugkomst! We waren allemaal tevreden na de wandeling. We kregen nog een heerlijke maaltijd en een kampvuur op de rotsen aan de Anjoemaravallen. Daarna kropen we allemaal in onze hangmat. Maandag was het alweer tijd om naar huis te vertrekken. Er stond ons dus opnieuw een lange reis terug te wachten. Na het ontbijt maakte iedereen zich klaar en stak alles opnieuw in vuilzakken. Deze keer nam iedereen wel zijn regenkledij mee op de boot. Het was opnieuw een hele volksverhuisJ.

Tijdens de terugweg werden we van de grote regen gespaard en konden we soms zelfs genieten van het zonnetje. Het was een leuke 4-daagse. Het was misschien zelfs de leukste uitstap van allemaal. We hadden allemaal 1 doel voor ogen: de top van de Voltzberg bereiken. En het is ons gelukt!