Brownsberg

Zaterdag ochtend 29 maart moesten we om 7u30 klaarstaan aan ‘Het Vat’, een restaurant. Daar wachtte onze gids Rudy ons op met een busje. Een half uurtje later vertrokken we richting Brownsberg. Na 45 minuten was onze eerste stop waar een lekker ontbijt voor ons klaarstond. We kregen allemaal een broodje kaas en een broodje ei. Dat was al een goed begin van de dag! Vervolgens reden we door naar Berg en Dal waar we rond 10u15 aankwamen.

We namen er deel aan de Canopy, de kabelbanen. We hadden 3 begeleiders die ons van kabelbaan naar kabelbaan zouden begeleiden boven de jungle en de Suriname rivier. We kregen hulp bij het aantrekken van onze gordels, want zelf was het verboden om er aan te prutsen J Voor we begonnen kregen we een uitgebreide uitleg over hoe we moesten afremmen, vertrekken,… zodat er geen accidenten zouden gebeuren. Na 10 minuten stappen kwamen we aan bij de eerste kabelbaan. We konden genieten van een prachtig uitzicht. De kabelbaan die boven de Suriname rivier liep vond ik de leukste. Wat een magnifiek uitzicht. 

De laatste kabelbaan eindigde aan het water waar een boot op ons lag te wachten om terug te keren naar het strand. Daar stond onze gids Rudy ons op de wachten met lekker eten. Het eten was klaargemaakt door Audrey. Zij was onze kokkin voor het hele weekend. Na het eten konden we nog even rusten op het strand of zwemmen in de rivier. Rond 13u30 vertrokken we terug met onze bus. We reden richting de Stuwdam waar we konden genieten van alweer een prachtig zicht op het Brokopondostuwmeer.  Het Brokopondostuwmeer, een stuwmeer in Suriname gelegen in het Brokopondo-district met een oppervlakte van 135 000 hectare. Het meer is ontstaan door de bouw van de Afobakadam, een stuwdam in de Surinamerivier. Het meer is groot maar ondiep. Het is nergens dieper dan veertig meter. Toen de dam aangelegd werd, is het gebied dat onder water zou lopen niet kaalgekapt. Daardoor steken er kruinen van bomen boven het water uit.

http://www.youtube.com/watch?v=IjEoOII5NNw&feature=youtu.be

Na ons bezoek aan de stuwdam reden we richting Brownsberg waar we na 3 uur rijden aankwamen. Op Brownsberg gingen we ook overnachten. Bij onze aankomst maakten we het busje leeg en konden we ons installeren in het hutje. We haalden onze hangmatten en klamboe uit om ze te bevestigen aan de houten constructie van het hutje. We sliepen op de Brownsberg zelf, dan moet ik er niet bij vertellen dat we een prachtig uitzicht hadden. Naast onze hut stonden er enkele bankjes waar we konden genieten van de rust, de stilte en het mooie uitzicht.

Wanneer alles geïnstalleerd was, maakten we een eerste wandeling naar de top van de Brownsberg: http://www.youtube.com/watch?v=z4Pl7dC-SRY&feature=youtu.be

Bij onze terugkomst stond ons avondeten klaar. Wat een luxe! We kregen verse soep met groentjes, kip,… Hier wordt dat saoto soep genoemd. Na het avondeten maakten we ons klaar voor een avondwandeling. We trokken onze lange broek aan tegen de muggen, smeerden ons goed in met muggencrème en vertrokken. Julie en ik waren gezellig en zorgeloos naast elkaar al babbelend aan het wandelen tot er plots iemand riep dat hij een slang gevonden had. We gingen er onmiddellijk naartoe om een foto te maken, tot onze gids vertelde dat we moesten weggaan omdat het een giftige slang was. Het bleek dus een giftige puntstaartslang te zijn. Op onze tocht door het bos kwamen we ook nog een baby kaaiman tegen in een plas water en een dikke kikker. Onze avondwandeling was dus meer dan geslaagd. Terug aangekomen in ons hutje stond er ons nog een leuke verrassing te wachten. Audrey had lekkere bakabana’s gebakken. Nadien zaten we nog wat gezellig samen tot we besloten om in onze hangmat te kruipen. Het koelde fel af, een geluk dat ik mijn slaapzak mee had. Deze keer lukte het me wel om goed te slapen in een hangmat. Ik kan zelfs zeggen dat ik er goed in geslapen heb. Meer foto's van de avondwandeling krijgen jullie later te zien. De kikker op de foto is een kleine giftige kikker, maar wel zeer mooi.

’s Morgens stonden we rond 8u30 op en stond er een lekker uitgebreid ontbijt klaar. We kregen lekkere pannenkoeken, broodjes, heel wat beleg,… We waren dus klaar voor onze wandeling naar de watervallen. We zijn de Irene- en leovallen gaan bekijken. Na 1 km wandelen begonnen we aan de afdaling. Er zaten heel wat steile stukken tussen, wat het een echte uitdaging maakte. Ondertussen vertelde Rudy ons dat we gingen kijken naar een diepe put gegraven door John Brown. Hij was de eerste persoon die op de Brownsberg goud zocht. Vandaar komt ook de naam ‘Brownsberg’. Het was een tunnel die diep onder de grond verder liep. Nu zijn er nog altijd mensen die op zoek gaan naar goud, maar dat wordt als illegaal beschouwd omdat het ondertussen een beschermd gebied is.

Na een afdaling van ongeveer 2 uur kwamen we bij de Irene waterval aan.  Het was prachtig, daar zijn echt geen woorden voor.

http://www.youtube.com/watch?v=RdlcrbYeTv0&feature=youtu.be

Na deze waterval klommen we terug naar boven om onze tocht verder te zetten naar de Leo waterval. Na een half uurtje wandelen met een paar zware beklimmingen ertussen kwamen we er aan. Ook dit was magnifiek om te zien. We trokken dan ook vlug onze schoenen uit om verfrissing te zoeken onder de waterval. Wat een heerlijk gevoel! 

Na de heerlijke verfrissing begonnen we aan de terugweg. Rond 14 uur kwamen we terug aan onze hut aan waar alweer een lekkere maaltijd klaar stond. Deze keer was het bami met kip, heerlijk! Na het eten genoten we nog wat van het uitzicht en deden we een middagdutje in onze hangmat. We zagen ook 2 aapjes in de boom naast onze hut zitten.

Rond 13u30 begonnen we alles op te ruimen en het busje terug in te laden. Om 14 uur keerden we dan terug naar huis, waar we 3 uur later toekwamen. Er stond ons enkel nog een berg was te wachten voor we konden gaan slapen. We hebben alweer een super weekend achter de rug. Nu is het uitkijken naar onze binnenlandse stage.