Samen
met Anneke en Julie ben ik 23 en 24 april Galibi gaan bezoeken. Om 9 uur moesten we klaarstaan
aan het Vat om met de reis organisatie ‘Fred Ecotours’ te vertrekken. Na 2 uur
rijden hielden we onze eerste stop waar we een lekker ontbijt kregen. We kregen
er ook de kans om een kleine wandeling in het dorpje te maken alvorens verder
te rijden naar de volgende stopplaats.
Na een
half uurtje rijden hielden we een stop bij ‘Moiwana’. Moiwana is een dorp in het district Marowijne in het oosten van
Suriname. Op 29 november 1986, tijdens de Binnenlandse Oorlog tussen het
Surinaamse leger onder leiding van Desi Bouterse en het Junglecommando onder
leiding van Ronnie Brunswijk, vond er een slachting plaats, die bekendstaat
onder de naam Moiwana'86. Daarbij kwamen circa 50 mensen om, waaronder zwangere
vrouwen en kinderen. De overlevenden vluchtten met duizenden andere bewoners
van het binnenland over de rivier de Marowijne naar het buurland Frans-Guyana.
Het dorp raakte overwoekerd door het omringende oerwoud. In een van de Franse opvangkampen
werd een monument voor de slachtoffers opgericht. De mensenrechtenorganisatie
Moiwana'86 heeft zich jarenlang ingezet voor gerechtigheid met betrekking tot
deze gebeurtenis.
De gids
vertelde ons de geschiedenis van het dorp, we namen er enkele foto’s van en
reden door naar de waterkant. Daar lag een boot op ons te wachten die ons eerst
ging afzetten in Frans-Guyana en daarna ging doorvaren naar Galibi.
Frans-Guyana is een Frans overzees
departement aan de noordkust van Zuid-Amerika. Het is het grootste gebied van
de Europese Unie buiten Europa. Het grenst in het westen aan Suriname en wordt
verder omsloten door Brazilië. Tussen de rivieren de Litani en de Marowini ligt
een gebied dat wordt betwist door Frans-Guyana en Suriname. De hoofdstad van
Frans-Guyana is Cayenne. Op 1 januari 2002 is ook in Frans-Guyana de euro als
munteenheid ingevoerd.
Bij het
binnenwandelen van Frans-Guyana merkten we onmiddellijk de Franse invloed. De
bouwstijl van de huizen was helemaal anders dan de huizen in Suriname en
iedereen sprak Frans. Bij het bezoek aan het marktje waren we onder de indruk
van de bananen waarbij een bordje stond: €1 per tros. Prijzen in euro!
We
wandelden nog wat door het dorp (Saint Laurent) en bezochten als laatste de
gevangenis. We zagen er de restanten van de meest beruchte gevangenis van
Frankrijk. Deze gevangenis werd wereldberoemd voor het boek en de film ‘Papillon’.
De hele gevangenis was ingesteld op Straf. Het ging hier immers over
veroordeelde criminelen, die het in de ogen van de Franse leiding alleszins
verdienden. Alles werd de gevangenen zo onaangenaam mogelijk gemaakt. Iets wat
in dit equatoriale, warme en vochtige klimaat al snel werd bereikt. De
gevangenis was al gesloten dus een echte rondleiding kregen we niet. We mochten
wel zelf nog eens rondkijken en de uitlegborden lezen.
Na ons
bezoek aan Frans-Guyana vaarden we richting Galibi. Het weer zat ons helaas
alweer niet mee… Het regende niet hard, maar er was zeer veel wind. De golven
die gemaakt werden door de boot werden weggeblazen door de wind en al het water
kwam op ons terecht. Ik merkte al snel dat mijn regenjas niet meer waterdicht
was. Het was dus opnieuw een zeer lange boottocht. Bij aankomst op Galibi
maakten we de boot leeg en installeerden we ons in onze kamer.
We
trokken droge kleren aan en werden uitgenodigd voor een drankje en een
4-uurtje. Waarna we vertrokken voor een dorpswandeling door Galibi.
Galibi is een dorp in het
Zuid-Amerikaanse Suriname (district Marowijne) en ligt in het ressort met
dezelfde naam (ressort Galibi) aan de monding van de Marowijnerivier en op de
grens met Frans Guyana. Vroeger was het dorp Galibi dichter gelegen bij de
Atlantische Oceaan. In die tijd was er een grote kokosplantage. Wanneer echter
deze ophield te bestaan, was meteen ook het dorp verdwenen. De
ligging van het dorp is nu iets meer landinwaarts gelegen langs de oevers van
de Marowijne. Het dorp is geïsoleerd gebouwd op een zandrits (zandbank) die
ongeveer 5km lang en 800 meter breed is. Het dorp is omgeven door de oceaan, de
Marowijnerivier en de 'swamps' (moerassen met mangrovewoud).
Na de
dorpswandeling kregen we lekkere spaghetti als avondeten. Na het avondeten
maakten we ons klaar om met de boot naar het Galibi natuurreservaat te varen om
daar op zoek te gaan naar de reuzenschildpadden. Deze keer besloten Julie en
ik goede voorzorgsmaatregelen te nemen
tegen mogelijke regen en toverden onze vuilzakken om tot regenjassen.
Na een
kwartiertje varen en geen regen kwamen we aan op het natuurreservaat. De gids
vertelde ons dat we onze zaklampen niet mochten aandoen en zeker geen foto’s
met flits mochten trekken. We moesten even wachten op het strand tot de gids
van ver teken deed dat hij een schildpad gevonden had. We trokken onze ogen
open bij het zien van zo een gigantische schildpad!! Foto’s maken was niet
gemakkelijk maar we zijn er toch in geslaagd van enkele mooie te maken. We
zagen ook zeer duidelijk hoe de schildpad zijn eieren legde:
Een
schildpad komt 3 keer per jaar eieren leggen. De eieren zelf zijn snel gelegd; maar
het zoeken van een goed plaatsje, het graven van een put en deze na het leggen
van de eieren weer toe doen duurt zeer lang. Het duurt ongeveer 3 uur vooraleer
een schildpad terug keert naar het water. Een beetje verder op het strand zagen
we een schildpad terug keren naar het water na het leggen van de eieren. Het
was ook een reusachtig beest!
Uiteindelijk
zagen we 4 reuzenschildpadden: 3 soepschildpadden en 1 lederschildpad. Echt
prachtig om te zien!!! Na het bekijken van de schildpadden gingen we met de boot terug naar onze slaapplaats. Al snel kropen we in ons bed en keken we uit naar de volgende dag.
De
volgende ochtend kregen we een lekker ontbijt waarna we vertrokken naar de
dierentuin van het dorp. We zagen er heel wat schattige aapjes en andere
dieren:
Na het
spelen met de schattige aapjes maakten we nog een bezoek aan het souvenir
winkeltje en kregen we nog wat uitleg over de geziene schildpadden.
Met ons
drieën maakten we nog een leuke strandwandeling terug naar onze slaapplaats.
Ondertussen was het reeds tijd geworden om onze bagage te pakken en terug te
keren naar Paramaribo. Het was een super uitstap. Een unieke ervaring met zo
een grote schildpadden! Dit was helaas ook de laatste 2-daagse trip in Suriname…
Ik heb van elke trip enorm enorm genoten!
